ارتفاعات «کرکس» تنها منبع آب شهرستان نطنز به ويژه شهر وسيع بادرود است و به عنوان تنفسگاه اين منطقه عمل مي‌کند، اما صد حيف که غير از معدنکاران سنگ، هيچ‌کس قدر اين نعمت گرانبهاي طبيعي را نمي‌داند!
اگر معدنکاران در ارتفاعات زيبا و پرطراوت دماوند در پي يافتن «پوکه» به تخريب طبيعت و محو حيات وحش پرداخته‌اند، اما «کرکس» بلند قامت ايران در سکوت صخره‌هاي ساکت خود،شاهد زخم‌هاي عميقي است که هر روز پيکرش را نحيف‌تر مي‌کند، «کرکس» پوکه ندارد، اما بيش از دو دهه است که چوب سنگ‌هاي گرانيت منحصر بفرد خود را مي‌خورد.
سازمان حفاظت محيط زيست و اداره کل منابع طبيعي از سال‌هاي دور محدوده کرکس را حفاظت شده اعلام کرد‌ه‌اند، اما جالب است بدانيد حتي يکي دو تابلو «منطقه حفاظت شده کرکس» هم که در حاشيه راه قديم نطنز قرار داشت چند سالي است که ديگر ديده نمي‌شود!
ولي اگر وضع به همين شکل ادامه يابد در آينده‌‌اي نه چندان دور ديگر کوهستانهاي کرکس نيازي به حفاظت نخواهد داشت، چرا که نه وحوشي مي‌تواند در آن ادامه حيات دهد که مورد طمع شکارچيان قرار بگيرد و نه درخت و بيشه‌اي که گردشگران و کوهنوردان را جذب خود کند.
واقعيت اين است که متوليان و سازمان‌هاي مرتبط با حفظ و حراست از اين کوهستان هر کدام مدعي هستند که کار خود را درست انجام مي‌دهند، اما آنچه ديده مي‌شود با ادعاي آنان در تضاد است. براي ديدن حجم تخريب ارتفاعات نطنز، نيازي به بررسي دقيق و کار کارشناسي نيست. مي‌توانيد در کنار گذر نطنز با چشم غيرمسلح بسوي «کرکس» نگاه کنيد و سينه چاک چاک آن را که زير تازيانه و تيغ ماشين‌هاي غول‌پيکر قرار دارد، به خوبي ببينيد!
آيا وقت آن نرسيده است که سازمان‌هاي مسئول با بهر‌ه‌مندي از تشکل‌ها،انجمن‌ها و طرفداران محيط‌زيست به ويژه فدراسيون کوهنوردي اين معضل چند و چندين ساله را حل کنند و با تعامل و يافتن راه‌حلي منطقي، اين درد مشترک کوهساران ايران را درمان کنند؟
پستها
0 : توضیحات:
ارسال یک نظر