روستاي ابيانه از اون دسته اماکن هست که باعث مي شه آدم يه مقداري احساس لاغري کنه! وقتي ماشين رو پارک مي کني و يه مسافت زيادي رو پياده مي ري و از مناظري که مي بيني لذت مي بري مثل ماسوله يا کندوان يا روستاي اورامان تخت استان کردستان.
ديدن خانه هاي ابيانه و اون رنگ منحصر بفردش هم احساس آجري و قرمزي رو به آدم مي ده! البته انواع برگه ها (برگه سيب، آلو، زرد آلو، هلو) انواع آلوچه و لواشک هم طعم ترشي رو به اين شهر مي ده مي شه گفت شهري قرمز با طعم ترش براي لاغري!
موقعيت:
روستاي ابيانه در 70 كيلومتري کاشان قرار دارد.
اين روستا به اعتبار آثار و بناهاي تاريخي متنوعش در زمره ي استثنايي ترين مناطق ايران به شمار مي رود، که به طور کامل به ثبت ملي رسيده است. شكوه معماري بومي بناهاي قرمز رنگ اين روستا، در کنار مناطق دل انگيز و خوش آب و هوا جلوه اي زيبا به اين منطقه بخشيده است.
ويژگي كالبدي روستا:
خانه هاي روستا تماماً بر روي دامنه پرشيبي در شمال رودخانه "برزرود" بنا شده است به صورتي كه پشت بام مسطح خانه هاي پايين دست، حياط خانه هاي بالادست را به وجود آورده است و هيچ ديواري هم آن ها را محصور نميسازد. در نتيجه، ابيانه در وهله ی اول روستايي چند طبقه به نظر ميآيد كه در بعضي موارد تا چهار طبقه ی آن را مي توان مشاهده كرد.
ابيانه داراي هفت رشته قنات است كه براي آبياري مزارع و باغات مورد استفاده قرار ميگيرد. گندم، جو، سيب زميني و انواع ميوه به خصوص سيب، آلو، گلابي، زردآلو، بادام و گردو از محصولات ابيانه به شمار مي آيد.
ويژگي اجتماعي:
وجه تسميه
ابيانه از واژه (( ويونا )) يا ((ويونه)) به معناي بيدستان گرفته شده كه در گفتار فارسي به صورت بيانه و ابيانه تحريف شده ولي در گويش محلي مردم شكل اوليه خود را حفظ كرده است.
ويژگي اقتصادي:
در سال هاي اخير قاليبافي در ابيانه رواج پيدا كرده و نزديك به 30 كارگاه قاليبافي در آنجا داير گرديده است. در گذشته گيوه بافي از جمله مشاغل پردرآمد زنان ابيانه بوده است كه امروزه تا حدي منسوخ گرديده است.
زبان:
مردم ابيانه به سبب كوهستاني بودن منطقه و دور بودن از مراكز پر جمعيت و راه هاي ارتباطي، قرن ها در انزوا زيسته و در نتيجه بسياري از آداب و رسوم قومي و سنتي و از جمله زبان و لهجه ی قديم خود را حفظ كرده اند. زبان مردم ابيانه فارسي پهلوي با لهجه ي خاص ابيانه اي است كه با لهجه هاي متداول در جاهاي ديگر تفاوت اساسي دارد.
پوشش:
پوشش زنان و مردان
روستاي ابيانه از ويژگي خاصي بر خوردار است. پوشش زنان شامل چار قد، پيراهن گشاد با يقه آرايش شده و شليطه اي پرچين بوده كه داراي رنگ هاي روشن و گل بوته هاي رنگين و درشتي است كه از آسمان شفاف وزيبايي هاي محلي الهام گرفته شده است. لباس سنتي آن ها براي مردان نيز شلوار گشاد و درازي از پارچه ی سياه است که در حفظ آن تاکيد دارند و هنوز هم در ميان آن ها رواج دارد.
عناصر تاريخي:
قديمي ترين اثر تاريخي ابيانه آتشكدهاي است كه مانند ديگر بناهاي ده در سراشيبي قرار گرفته است. آتشكده ابيانه را نمونه اي ازمعابد زردشتي دانسته‌اند كه در مناطق كوهستاني ساخته شد است. مهمترين بنا و اثر تاريخي اين روستا مسجد جامع است که قديمترين اثر تاريخي اين مسجد، منبر چوبي منبتكاري شده اي است كه در سال 466 هجري قمري ساخته شده است.
روستاي ابيانه داراي دو زيارتگاه است: يكي مرقد شاهزاده عيسي و شاهزاده يحيي در جنوب روستا و زيارتگاه ديگر ابيانه قدمگاه ناميده ميشود. از جمله ديگر اماکن تاريخي ابيانه ميتوان از خانه غلام نادرشاه و خانه نايب حسين كاشي نام برد.
در پيرامون و داخل روستا جاذبه هاي فراواني براي گردشگران داخلي و خارجي وجود دارد. از اين ميان مي توان به مزرعه تار در، غار پري هل، مزرعه گهه بالا و قلعه شكاكي در پيرامون روستا و چشمه ها و باغات و عناصر و بناهاي تاريخي و چشم اندازهاي زيباي روستا اشاره كرد.
ابيانه در نگاه كلي:
ابيانه روستاي تاريخي ايران به دليل معماري جالب توجه و مناظر و چشم اندازهاي زيبا و قدمت تاريخي داراي ويژگي هاي منحصر به فردي است که آن را از ديگر روستاهاي تاريخي ايران متمايز کرده است.
ابيانه روستايي است با معماري زيبا، با آداب و رسوم، زبان و فرم پوشش (لباس) خاص خود که با زندگي مردم پيوندي عميق و ناگسستني دارد. که تاريخ تمدن آن احتمالا با تاريخ تمدن شش هزار ساله (سيلک) همزمان است و مردماني که هنوز اصالت و آداب و رسوم حتي پوشش خود را عوض نکرده و با فرهنگي اصيل و غني برگرفته از فرهنگ باستاني ايران زمين مي زيند که نمايانگر فرهنگ غني و ماندگار مردم ابيانه است. مردم ابيانه هنوز آداب و رسوم و فرهنگ معنوي خود را فراموش نکرده اند و سنت ها را محترم و پاس مي دارند. اکثرا با ورود به ابيانه چه زن و چه مرد از لباس هاي محلي خود استفاده مي کنند و اين فرهنگ پوشش در بچه ها نيز کاملا رعايت مي شود.
درب منازل سنتي ابيانه (هر دو لنگه در) به دو کوبه آهني زنانه و مردانه مزين است. کوبه سمت راست لنگه به شکل چکشي و براي دق الباب مردان و کوبه لنگ چپ به شکل حلقوي براي دق الباب خانم ها تعبيه شده است .
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
.jpg)
پست‌ها
