زندگی اقوام وگذشتگان در برز

زندگی اقوام وگذشتگان در برز بصورت یک " خانواده گسترده " تشکیل وبقاء داشت به اینصورت که خانه ها عموما وسیع و دارای اطاقهای متعدد که گاها پدرومادر، فرزندان با همسران خود وحتی نوه هاباهمسران خود بصورت گروهی دریک کانون گسترده زندگی شیرینی را داشته اند (استقراردر خانه های مجزا چندان مرسوم نبود ) .
در این خانواده گسترده نشانه صمیمیت،اتحاد،و همدلی به وضوح دیده می شد. فعالیت روزانه در کشاورزی ، اشتراک در تولید محصولات زراعی وباغی بصورت انبوه از دیگر مزایای این سبک زندگی بود . صرفه جوی در هزینه ها وهمچنین آگاهی کامل از احوالات همدیگر و رفع ورجوع از مشکلات احتمالی هم .
از دیگر فعالیتهای گروهی وحتی انفرادی شغلی میتوان از :
گلیم بافی ،گیوه چینی ، نخ ریسی (برای پوشاک )، پیلی ریسی با پشم (برای بافت طناب ، جوراب ، کلاه ) ، چوب تراشی ( انواع قاشق ،دسته هاونگ ، قلیان )، بند زدن ظروف گلی یا کوره ای ، کرباس بافی( انواع سفره و پارچه ) ، آهنگری (ساخت ادوات کشاورزی ودامی )، کارگاه های نجاری (انواع درب و پنجره مشبک ، کلندون ، ناودان ) ، سنگ تراشی (هاونگ سنگی ، درب سنگی ،سنگهای آسیاب ، سنگهای اهل قبور ) ، چوم بستن ( خرد کردن سفال گندم ) ، پینه دوزی ، گیوه دوزی ، تخت کشی ، تنور مالی ( ساخت تنور گلی جهت نانوائی ) ، تغیجه بافی ، سبد بافی وحتی روغن کشی از دانه های روغنی (سنک عصاری ) نام برد که اینان خود نشان از غنای فرهنگ واداب و پیشرفت روزگار قدیم برز میباشد .
مکان فعالیتهای ذکر شده در زمانهای نه چندان دور را میتوان بیشتر در منازل و مکانهای عمومی و کوچه پس کوچه های تنگ وباریک این روستای کهن نام برد . آثار و بقایای بعضی از آنها به یادگار بجا مانده که با همت وعزم دوست داران فرهنگ و هنر برزمیتوان گنجینه ای گرانبها جهت حفظ آثار در روستا احداث نمود .
سیر گذرا ودیدن آثار بجامانده از فعالیتهای یاد شده حکایت از آن دارد که چه صبورانه ، عاشقانه ، و باهمت این مردان وزنان نام آور روزگارِ کهن برز این آثار باارزش رابرای اعصار بعدی با جلوه وقار نیک به یادگار گذاشتن . " روحشان شاد یادشان گرامی "
از دیگر فعالیتهای گروهی را میتوان به "هندو کردن " ( ه َ) شیر گاو ودیگر دامها اشاره کرد که این فعالیت مخصوص زنان بوده ، بااین شرح که تعدادی از همسایگان جهت تعامل و کمک به رونق اقتصادی یکدیگر شیر تولیدی روزانه خود را بصورت امانت که اصطلاحا" "هندو " میگفتند به میزان " خط " در اختیار یکدیگر قرار میدادند . ودرروزبعدویا هرروز دیگر در صورت نیاز وحتی بصورت دوره ای شیر امانت داده شده را دریافت میکرند . ظرف بزرگی بنام بادیه و میله ای چوبین با ضخامت یک سانتیمتر وارتفاعی حدودا" چهل سانتیمتر و نشانه های حک شده بنام خط روی آن جهت اندازه گیری شیر از ابزار های مشخصه این قانون جابجائی بود .
از مهمترین اهداف این معامله جلوگیری از به هدر رفتن شیر تولید شده اندک افراد سهام دار و همچنین صرفه جویی در زمان تولید لبنیات وابسطه به شیر اندک خصوصا" کمک شایان به اشخاصی که نیاز به تولید بیشتر لبنیات مذکور را در روز بخصوصی داشتند .

نوشته شده توسط اکبر چهرزاد 

منبع: سایت برزرود