شب است و شاهد و شمع و شراب و شيريني **** غنيمت است چنين شبي ، که با دوستان بنشيني
سوزِ سرما و خيالي آسوده ، از گذشتِ عمرِ باعزت در شبي پُر برف و جمعي دلگرم ، به دورکرسي چوبين با تنوري از آتش ِ عشق و علاقه ، سوسوي چراغ گرد سوز، در مجمعه مسي کنگره دار سوار بر سکّوي خاطره ها ، در اتاقي " قير گون رُخ " با " دولابچه " اي از " شب چَره " هاي رنگارنگ ، فرش نقشي زيبا از گليم و " جاجيمي " بر بستري از خاک هاي نم زده ، جارو کشيده و بوي خوش کاهگل ديروز و قصه هاي شنيدني ِ هزارو يک شبِ پيرمردِ خوش قلب و شيرين زبان .
پاييز در سراشيبي پايان است ، همه در استراحت و آسودگي از سالي پُرتلاش در کارو زحمت ِ باغ و باغداري و کشاورزي.
چلّه بزرگ در راه است ، گويا دو سه برفي را نيز روفته اند .
روز هنگام همه در جوريدن آفتابي و پناهي .
گروهي " پيلي " بدست در پناه ديواري يا در " پشت قلعه " رديف ، بر گوشه اي مشغول ريسيدن ِ ريسمان و نخي .
يا بافتن طنابي از جنس " مو سَر " و تَنگ گذاشتن ِ آن در " وِزگُ و ويال ِ " کمري . يا وصله کردن " سارُقي " ، " چادُر شبي "
، " چيدن رويه گيوه اي " ، " کشيدن تختي " ، " بخيه اي بر جُلي " و يا دوختن " گالُ " و " خُرجيني " با " جوال دوزي " سر کَج .
پير زن ِ سالخرده ، در حال سوزاندن تنور و بار کردن ديزي " حليم " و " پوس وَتّه" امشب ، و در تدارک سفره اي رنگارنگ
، و باشوق ِ" شبِ چله " .
پَر سيب هاي بهاري خشک شده را در سيني ريخته بر لب تنور تفت مي دهد ، سپس در " هاونگ ِ" سنگي با دسته چوبين به دو سه ضربتي " آوخ " کنان به آرد سيب مي رساند ، و با مغزه گردويي مخلوط نموده " قاووتي " را مهيا ميکند .
آفتاب در حال غروب کردن است ، ناودون هاي چوبي در حال " قنديل " زدن ،شاخه ها در خواب " چوزيل " بستن ، ويا شايد برفي در حال باريدن ...
هنوز اذان مغرب تمام نشده ، سجاده عشق بر شکر گذاريي ديگر، استوار ميگردد .
قوتي از نان گرم و خورشتي از " ديزي گِلي چهار دسته " يا کماجدوني از قرمه ناب ، بدور کرسي ، با صفا و صميميت ، بر نوش جان مشغول ... ( به دور از قاشق و چنگال و بشقاب و نوشابه ودسر و سالاد وکاسه پياله ي چند ...)
زماني از سر شب نگذشته با " هندات" و قرار قبلي ويا شايد سر زده ، با " چراغ بادي " روشن در کوچه پس کوچه هاي تاريک و ظُلَمات و" سياه يخ " بسته ، با بارش برفي تازه ،سکوتي از جنس تنهايي ، با زوزه ِ دور دست ِ گرگ وشغال و چوب دستي از شوق و وقار، لنگان لنگان رو سوي خانه همسايه .
براي گذراندن شبي ديگر در شب نشينيي ديگر ...
اجاق چوبي بخاري دار با طاقچه هاي در چپ و راست ، تکيه برديوار خشتي ، سه پايه فلزي بر فرق آن ، کتري سياه و قوري لعابدار بر سر آن ، سيني برنجي چهار پر و پياله هاي شيشه اي و شيريني از نقل و نبات از براي شبي بس زيبا و دلچسب .
ويا شايد سماور ذغالي طلايي رنگ و قوري چيني گل قرمزاز براي ميهماني وي‍‍‍ژه ...
برف " پيلي پيلي " مي آيد ، و بستري ازپارچه اي سفيد و تازه اي بر رخسارطبيعت مي فشاند .
و يا چادري سفيد بر سر اين نوعروس فردا مي آرايد ...
اتاق زمستاني گرم و نرم ، کرسي آتشي با بوي از خاکسترودود ، دوستان همگي در جمعي پر شور ، " اَلّو" اجاق هيزمي ، نوري مضاعف بر چراغ گرد سوز مي داد وسرخي ، وه زيبا بر سيماي ميهمانان مي بخشيد .
... دو سه پياله چاي ، دست بدست ميچرخيد و گلو ها تازه ، سينه ها نرم و گرماي بر وجود مي بخشيد ...
از هر دري سخني : " وَشَن ِ پاييزي " بحمد ا... نيکو بود ، " اتمام تُخم کاري" گندم و جو بسلامتي گذشت ، از آسيابان چه خبر ؟ ، ديوارفلان جا را " وَر کردي" ؟ ، از تهرون از پي بچه ها چه خبر؟ و....
کودکان در پي شيطنت و نجوايي در گوش ِ هم :" هرکي نياره شب چَره مورچه به خونَش بِِچَره "
چشم غرّه هاي تلخ ِ بچه گي ... لبخند هايي از مهر و وفا ... علاقه هاي ازعشقي و دلدادگي بر يکديگر... در سرايي سراسر زندگي و بودن .
مادر بزرگ با کمري خم و آرزوي بسي بلند در " پستو " و " دولابچه " در تدارک اين ضيافت اجدادي .
" شب چره " ها يکي يکي جلو نمايي مي کردند با لبخندي بر لب وچشمکي برچشم .
" ترشاله " ، " الگاله " ، " دينارجه " ، " هسته " بادام و زرد آلو ، " مويز " و کشمش ، " بَسّوق " ، " قاووت " ، " جوزه قند " گردويي و قاووتي ، " انگوربَره " گذاشته ، سيب هاي ترو تازه ، تحفه گلابي ، انجير خشک ، سنجد سرخ و سفيد ، " سايه خشک " ، " سوهان قندي" ، تخمه آفتاب گردون و هندوانه بو داده .
و القصه ...
سخن نقض و شيرين بزرگ مجلس با خاطره ها و داستانهاي خيالي و گاهي واقعي از : " دختر تاجروپسرپادشاه " ، " کُندِه بالا بنداز" ، " شمس تبريزي " ، " ماه پيشوني " ، " من نِميگَم اُستادَم ميگه " ، " امير ارسلان " ،" پلنگ و مرد خارکن " ،" دختر فقيرو پسر پادشاه " ، " نخودي " ، " کُلوق کُوبه بِکوب بِکوب " و دهها داستان جذاب ديگر ...
در پايان اين شب نشيني طولاني ، حکايتي تازه و خاطره اي شيرين ، و بدرقه اي از سر " صدق دل " وخدا حافظي پايان شب .
دَرِ " دالون " باز ميشد و باد برفي ، پيچان و چموش ، موي را از صورت مي برد ، سوزِ سرما و راه بازگشت به خانه و فردا و فردا و فردا هاي ديگر ........
و شکرنه اي زيرلب : " برف ماشاا... خوب پا گرفته " ( باحس )
" دو باره مي سازيمت اي " بــــــــــرز " به گرمي خاطره ها و دلدادگي ها ، اي صندوقچه اسرار خيال من "
فرستنده : اکبر چهرزاد
پستها
0 : توضیحات:
ارسال یک نظر