منطقه کوهستاني و سرسبز و آب و هواي خنک آن و همچنين بافت قديمي ساختمانهاي آن از ويژگيهاي اين روستا مي باشد.
فريزهند که آن را فريزند هم تلفظ مي کنند دهي است نسبتا بزرگ در دهستان چيمه رود از شهرستان نطنز.
در سال 1345 اين ديه 217 نفر جمعيت داشته است که جمعيت اين محل در سال 1357 به 89 نفر با 38 خانوار کاهش پيدا کرده است که نشانه مهاجرت جوانان است .
در اين دهستان هيچ دهي که علامت کهن نداشته باشد وجود ندارد و همه ده ها به طوري که از ظاهر نام آنها آشکار است قديمي و کهن است .
دلايل ديگري هم بر قدمت آنها هست و از جمله زبان مخصوص و مستقل اين نواحي که که آن را تحت عنوان لهجه هاي مرکزي نامگذاري کرده اند و همه نشان از قدمت و کهنگي تمدن در اين ناحيه دارد چون علاقه ما به نام با شکوه آن است مي پردازيم به توضيح آن.
واژه شناسي : اين واژه را چه به صورت فريزهند بخوانيم چه به صورت فريزند ، که هر دو في الواقع يک است و اين مساله را توضيح خواهيم داد ، از اجزاي " فري + ز + " هند " معادل " اند " ترکيب شده است . اما واژه " فري " در لغت فارسي به معناي زيبا و خرم و آراسته امده است و همچنين از ادات تحسين است به معناي زه و آفرين و احسنت و از ريشه اوستايي فريه "Frya" آمده است و به همان معناي خجسته ، مبارک و با فر و شکوه است چنانکه فرخي گويد :
فري آن فريبنده زلفين مشکين فري آن فريبنده رخسار دلبر
و در معناي خجسته و مبارک امير معزي مي گويد :
فري عيد مسلمانان و فرخ جشن پيغمبر همايون و مبارک باد ان سلطان نيک اختر
در اينجا اين جزء نيز به همين معناست ، اما حرف " ز " آشکار است که هموند است و براي تخلص از دشواري تتابع حروف مصوت است . اما " اند " همان است که از ريشه اوستايي " ونت " امده است و گاه آن را به صورت " مند " در کرامند ، فرمند ، ارجمند و غيره مي بينيم و گاهي هم به صورت " ند " در مي آيد چنانکه در مرند و هرند و يارند و غيره و غيره داريم . اما درباره اين که گفتيم " هند " و " اند " هر دو يک واژه اند اين توضيح واجب مي آيد که بگوييم در خط پهلـوي حرف " الف " ، " ا " و " ه " هر دو يک علامت دارد و هرچه را " هند " بنويسيم " اند " هم خوانده مي شود پس فريزهند يا فريزند يکي است تا اين سخن را به پايان نبرده ايم بگوييم که فريزند صاحب لهجه و زباني است بسيار شاينده تحقيق و آن را در رسته زبانها و لهجه هاي مرکزي ايران جا داده اند.
پستها
0 : توضیحات:
ارسال یک نظر