سيل مهيب سال 1335 شمسي، خسارات غير قابل جبراني به آثار تاريخي برز وارد کرد، از جمله تخريب مسجدي که در پشت ايوان قديمي جنب امامزاده قرار داشت، مشهور به مسجد مست. گر چه اين مسجد به صورت کوچکتري بازسازي شد، ولي صورت اصلي خود را براي هميشه از دست داد. ايوان قديمي موجود داراي سقفي نسبتاً مرتفع و طاق‌هاي رومي پيش و پس است و در ورودي مسجد و رواق امامزاده در انتهاي آن قرار داشته است، پس از ويراني سيل، در ورودي امامزاده را از آن جدا کردند.
گر چه در اطراف اين ايوان، سنگ تاريخ هاي چندي به چشم مي خورد ولي دو سنگ نوشته حاوي اشعار، يکي به تاريخ 1035 و ديگري به تاريخ 1262 هجري قمري به ديوار انتهاي ايوان، در طرفين ورودي مسجد، نصب شده است. متن سنگ نوشته نخست بدين شرح است:
جنت جانفزاست، مسجد مست
هر شب جمعه حاضر است علي
به بقينست کعبه ثاني
اگرت درد هست، خيز و بيا
جاي پر فيض باشد اين درگاه
ز طواف درش مشو غافل
گفت پيري، که مومنان الحق
بر حذر باش مومن بي دل
سگ اين آستانه شو از دل و جان
آستان رضاست، مسجد مست
گذر مرتضاست، مسجد مست
مروه و هم صفاست، مسجد مست
که مکان دواست، مسجد مست
بهر جود و سخاست، مسجد مست
کوي مشکل گشاست، مسجد مست
منزل باصفاست، مسجد مست
نه مقام خطاست، مسجد مست
که محل ضياست، مسجد مست
**
در کندن اين حجر علي سعي نمود
معبود ز وي راضي و حيدر خشنود
غلام دوستان علي عماد پسر عدل
(کتيبه محمد امين بن عبدالله سنه 1035)
اين حجر از سر صدق بتراشيد حسن
دل خوش بقيامت سوي فردوس جنان
اشعار سنگ نوشته دوم نيز بدين شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
سنه 1262 عمل استاد هاشم اصفهاني
در زمانيکه رفته بود بماه
نصف اين مسجد شبستاني
سعي آن حاجي عابدين کرده
داني اي سالک مسالک خير
کم بود مثل اين مکان شريف
تو رواني به سوي شهر عدم
ديگرت ره به آن نخواهد بود
تو در اين خاکدان نخواهي ماند
گر هزاران تو را غلام بود
تا تواني به کار دين مي کوش
راه دور است و توشه تو کم است
فرصت خويش را غنيمت دان
ناظمش ابن جعفرالبــرزي
بهر تاريخ چون تامل کرد
نام بناي ما محمد بود
رايت دولت محمد شاه
گشت احداث و رشد رواق بماه
سعي اين مومنان جنت خواه
که چه پر فيض باشد اين درگاه
در همه عالم وسيع اله
توشه بسيار بايدت در راه
چو شود دست تو از او کوتاه
خواهي از آن برون شدن والله
همرهت نيست جز ثواب و گناه
نبود حاصل جهان جز آه
هان مبادا شوي براه تباه
که ز دستت برون شود ناگاه
خود محمد حسين نامه سياه
گفت قدتمت الرواق نجاه
کردمت از همه جهت آگاه
التماس دعا دارد اسماعيل خلف حاجي محمد برزي
هر شب جمعه حاضر است علي
به بقينست کعبه ثاني
اگرت درد هست، خيز و بيا
جاي پر فيض باشد اين درگاه
ز طواف درش مشو غافل
گفت پيري، که مومنان الحق
بر حذر باش مومن بي دل
سگ اين آستانه شو از دل و جان
آستان رضاست، مسجد مست
گذر مرتضاست، مسجد مست
مروه و هم صفاست، مسجد مست
که مکان دواست، مسجد مست
بهر جود و سخاست، مسجد مست
کوي مشکل گشاست، مسجد مست
منزل باصفاست، مسجد مست
نه مقام خطاست، مسجد مست
که محل ضياست، مسجد مست
**
در کندن اين حجر علي سعي نمود
معبود ز وي راضي و حيدر خشنود
غلام دوستان علي عماد پسر عدل
(کتيبه محمد امين بن عبدالله سنه 1035)
اين حجر از سر صدق بتراشيد حسن
دل خوش بقيامت سوي فردوس جنان
اشعار سنگ نوشته دوم نيز بدين شرح است:
بسم الله الرحمن الرحيم
سنه 1262 عمل استاد هاشم اصفهاني
در زمانيکه رفته بود بماه
نصف اين مسجد شبستاني
سعي آن حاجي عابدين کرده
داني اي سالک مسالک خير
کم بود مثل اين مکان شريف
تو رواني به سوي شهر عدم
ديگرت ره به آن نخواهد بود
تو در اين خاکدان نخواهي ماند
گر هزاران تو را غلام بود
تا تواني به کار دين مي کوش
راه دور است و توشه تو کم است
فرصت خويش را غنيمت دان
ناظمش ابن جعفرالبــرزي
بهر تاريخ چون تامل کرد
نام بناي ما محمد بود
رايت دولت محمد شاه
گشت احداث و رشد رواق بماه
سعي اين مومنان جنت خواه
که چه پر فيض باشد اين درگاه
در همه عالم وسيع اله
توشه بسيار بايدت در راه
چو شود دست تو از او کوتاه
خواهي از آن برون شدن والله
همرهت نيست جز ثواب و گناه
نبود حاصل جهان جز آه
هان مبادا شوي براه تباه
که ز دستت برون شود ناگاه
خود محمد حسين نامه سياه
گفت قدتمت الرواق نجاه
کردمت از همه جهت آگاه
التماس دعا دارد اسماعيل خلف حاجي محمد برزي
منبع : ميراث فرهنگي نطنز نگارش سيدحسين اعظم واقفي، ناشر انجمن ميراث فرهنگي نطنز
پستها
0 : توضیحات:
ارسال یک نظر