شعری از میرزا محمد باقر حسینی در وصف نطنز





کجا همچون نطنز ما مکاني در جهان باشد      
                            که درهر کوچه آن چشمهء حيوان روان باشد

برد ميراث ، چون همسايه نيک افتاد در عالم ؛          
                   توان گفتش که خاکش آبروي اصفهان باشد

ز بس پيوسته آب زندگي در پاش مي غلتد          
                       اگر عمر خضر باشد نهالش را ،جوان باشد

نهالش خنده بر بي برگي گردون زند هر دم       
                          زند صد طعنه بر گل،چون نهالش در خزان باشد

ز بس پيوسته مي آيد به سوي بوستان آبش   
                           توان گفتن که هر جوئيش عمر  جاودان باشد

عجب نَبود اگر دلگير نگذارد حريفان را     
                                    زمينش جسم پاک و آبش ،از صافي ،روان باشد

سر مويي بدي پيدا نگردد در سرا پايش 
                                    سرا پايش ز چشم تنگ بدبين در امان باشد

گشاد عقده دل باشد اندر دشت وصحرايش 
                               نه تنها گوشه هايش جاي عيش ميکشان دارد

0 : توضیحات:

ارسال یک نظر