كاسنی

كاسنی

کاسني با نام علمي CICHORIUM INTYBUS، گياهي از خانواده‌ي گل مينا (COMPOSITAE) مي ‌باشد. کاسني، گياهي علفي است که ارتفاع آن به طور متوسط به يک متر مي‌ رسد؛ داراي ريشه ‌هاي قوي و نسبتاً طويل مي ‌باشد. بر روي برگ ‌ها، بريدگي ‌هاي عميقي وجود دارد که در قسمت انتهايي شبيه به مثلث مي ‌شوند. گل‌هاي آبي رنگ بسيار زيبايي دارد. عمر اين گياه با توجه به شرايط زندگي، يک ساله، دوساله يا چند ساله مي ‌باشد. کاسني در نواحي نسبتاً مرطوب، با ارتفاع کم رشد مي ‌کند و بومي نواحي اروپا، هندوستان و مصر مي ‌باشد. البته گسترش آن در دنيا زياد است و در نقاط ديگر از جمله آسيا، آفريقا و قسمت‌ هايي از آمريکا هم مي ‌رويد.

کاسني، در نقاط مختلف  برز به طور خودرو وجود دارد. قسمت‌ هاي مورد استفاده‌ ي آن، ريشه و برگ ‌ها ي آن مي ‌باشد. البته ممکن است به غير از برگ ‌ها از ساير قسمت ‌هاي هوايي گياه نيز استفاده شود.

کاسني به نام عمومي CHICORY در جهان معروف مي ‌باشد و نقاط اصلي رويش آن در ايران شامل نواحي کم ارتفاع البرز، قزوين، رشت، اطراف تهران، کرج، آذربايجان، رودبار، اروميه، لاهيجان، بلوچستان، بجنورد، مشهد، فريمان و بسياري از نقاط ديگر مي‌ باشند.
كاسنی


اثرات مهم:

ترکيبات محلول در آب کاسني، خاصيت مسکن دارند و بعضي از قندهاي موجود در آن (اوليگوساکاريدها OLIGOSACHARIDES) داراي خاصيت افرايش ميکروب‌ هاي مفيد و کاهش باکتري‌ هاي بيماري ‌زا در روده مي ‌باشند. مطالعات جديد نشان مي ‌دهند که برخي ترکيبات موجود در کاسني، در مشکلاتي از جمله يبوست ، اسهال هاي ميکروبي، سرطان و بيماري ‌هاي قلبي- عروقي،  مي ‌توانند موثر واقع گردند.

همچنين طبق مطالعات انجام شده بر حيوانات آزمايشگاهي، مواد موثر کاسني مي ‌توانند از سرطان روده  جلوگيري کند. از ديگر اثرات مفيد کاسني، حفاظت کبد  در برابر سموم کبدي است و اين اثر با ماده‌اي به نام تتراکلروکربن(CARBON TETRACHOLORIDE) به اثبات رسيده است.

عصاره‌ي الکلي ريشه ي کاسني، اثرات ضد ورم و ضد التهابي نيز دارد. از ديگر اثرات کاسني، اشتها آوري  و خاصيت ضد ترش کردن معده  را مي ‌توان نام برد.
همچنين بر اساس مطالعه ‌اي، ريشه ي گياه کاسني مي‌ تواند بعضي قارچ کش ‌ها را جذب نمايد که در اين صورت باعث سميت مي شود. البته موارد مذکور بسيار محدود مي ‌باشند، ولي نبايد آنها را از نظر دور داشت.

مصرف کاسني از زمان قديم و حداقل از قبل ميلاد مسيح مرسوم بوده است. از جمله مصارف مهم اين گياه که از قديم نيز رواج داشته، مصرف آن به عنوان مقوي کبد و کاربرد آن در بيماري‌هاي کبدي بوده است.امروزه نيز يکي از مصارف مهم آن در مشکلات کبدي است. همچنين اثراتي از جمله مقوي معده، مدر(ادرار آور)، تصفيه کننده ‌ي خون، صفرا  بر، تب بر، اشتها آور، درمان نقرس ، کمک در درمان  رماتيسم، دفع رسوبات ادراري و رفع کم‌ خوني  براي آن قائل مي‌ باشند که البته اين موارد در حال تحقيق بوده و در آينده‌اي نه چندان دور موارد درماني قطعي و جديدي براي آنها پيش ‌بيني مي ‌شود.

0 : توضیحات:

ارسال یک نظر